Bu aralar hayatımda tek yapmak istediğim
gıybet, onu da yapacak ne çevrem var ne de konum. İnanın gıybete değecek insan
bile kalmamış çevremde. O nedenle şu aralar canımın büyük bir ara vermek
istediği yogayı, dedikodu ve kıskançlık ağıyla yok edemiyorum. Acaba kişisel
olarak çok geliştim ve insanlara karşı ilgimi mi kaybettim. Ay lütfen ne olur
olmasın öyle bir şey, iş yerinde birisinin dedikodusu yapılırken, ya o onun
kendi problemi diyen insanlardan biriyim çok sıkıcıyım ama içimden de gelmiyor :((
İş yerinde dedikodu yapmayınca tüm erkek
tayfasının bağımlısı olduğu Clash of Clans’a iyice sardım. Zaten sarmıştım ama
beceremiyordum, becerememişliğimle
mutluyken şimdi başarılara taktım. Klan savaşlarında 3 yıldız almazsam
rahat uyuyamıyor, eğer ki 1 yıldızla kaldıysam kendimi sorgular buluyorum.
Pekkamı mı yükseltsem golemimi mi, daha bir okçu kraliçem yok ühühühü derken
günler birbirini kovalıyor, bir yandan duvarlarımı bir yandan teslalarımı
yükseltiyorum. Keşke daha önce başlasaydım da şimdi bu orta hallerde olmasaydın diye hayıflanıyorum bir de ara ara.
Velhasıl böyle de mart ayını yedik, artık havalar sıcak, önümüz bahar. Bir soğuk
daha yapar diyorlar ama artık bitti bence. Şükür bu kışı da intihar etmeden
kapadık. Önümüzde güzel bir bahar var.
