Asi Hareketler ve Rock Müzik

Hayatta “yapmadığın şey kalmamış” densin diye yaşıyorum. Böyle bir yapım var.

Mesela paraşüte falan bindim geçen yıl. Zaten bu yıl kaldırmışlar, gittiğim kampta. “oh olsun!” dedim. Ama nasıl bir mutluluk, nasıl densizce bir sevinç anlatamam.
Ben yaptım, kimse yapmasın. Bana ne?

Hayatta asi denilen insan tipi var. Ben onlardan değilim. Asilik ayrı bir şey nasıl desem, farklı bir yönü var. Takdir, başarı, ün ya da daha fazla para talep etmeden çılgınca, ideolojik bir biçimde fikirlerini savunmak gibi… İnsanların gençken edindiği fikirleri, zaman içinde dünya düzenine alışıp, “sistem böyle” diyerek değiştirmemelerini kıskanıyorum. Neyin doğru olduğu her zaman kesin olmasa da, “herhangi bir baskı ya da kabullenme durumunda kalmadan” ve bir gruba yaranma adına oluşturulmamış bireysel fikirleri takdir ederim.

Hayır, bu felsefem iyi güzel de kardeşim neden yıllardır dinlediğim, senin de mensubu olduğun gruptan ayrılıp, yıllarca emek verdiğin her şeyi çöpe atacak kadar cesur oluyorsun? Hakkın var mı senin buna? Bir eğlencem seni dinlemek var neden bunu bana çok görüyorsun? Paşa paşa devam ettirsene yaptığın müziğe? Yani onca yıldır yaptın yaptın eğlendin de şimdi mi fark ettin “bu tarz bana uymuyor” diyorsun? Hayır, sanki gören de on yıllardır bilanço düzenliyor, bütçe planlama yapıyor da sıkıldı sanır. Tek yaptığı konser konser gezmek! Ya da hadi çalmak diyelim!

“Çok piyasayız”

Genelde bu gruptan ayrılan elemanların belli başları sebepleri olur ya, işte en sevmediğim, en hazzetmediğim “çok piyasayız” lafıdır. Bunun akabinde gelen “istediğim gibi müzik yapamıyorum” vardır. Bunlar ilk ve ikinci, sırası hiç şaşmadan devam eder. Yok böyle bir dünya ya. Bir tanesi de “yıllardır çalışıyorum, salaklar bi’ ünlü olamadılar gitti” falan desin. Bu ne ideolojik yapıdır, nasıl bir hedefe bağlılıktır, nedir bu söyler misiniz?

Rica edicem herkes kendini bir Chris Cornell sanmasın, herkes edebini bilsin. Zira bir Cornell sadece tipten bile “Allah’ın rock star olması için yarattığı” bir kuldur. Onun herhangi bir gruba, artı bir desteğe ihtiyacı yoktur. Bu da böyle biline.

Ah bir gelsin Türkiye’ye nasıl gidicem Red Hot Chili Peppers konserine... Gideceğim ve deli gibi eğleneceğim. “Oh” diycem; “iyi ki ayrıldın John, böyle grup daha bi harika!” Böyle emellerim var benim. Çok kötüyüm çok.

P.s. bu sözüm tüm sevdiğim gruplardan ayrılan tüm gitaristlere gelmesi dileğiyle…

Bu arada tamam Radiohead çok baba yenilikçi bir grup ama oradan ayrılmayıp (Radiohead’den ayrılınır mı zaten?!) kendi kendine mis gibi müzik yapmış Phil Selway’in bir şarkısını, psikopat klibiyle birlikte paylaşıp, yazımı burada noktalıyorum. Gereksiz değişime hayır!