Jai Guru Devaaa OMMMM

İlk girdiğim derste, üstümü çıkarıp eve giderken tek bir şey geçirdim içimden “Anladım yoga ve ben farklı dünyaların insanıyız”. Çünkü ben vücudumu inanılmaz esneteceğim, dayanıklılığımı arttıracağım, bir Madonna-bir yoda olacağım, bir haftaya kalmaz Astavakrasana (sekiz açı duruşuymuş efendim) yapacağım derken şu hareketi bile zor yaptım. Tabi insanın morali oldukça bozuluyor.

Onu geçtim yoga sadece bacaklarımı esneteyim, vücudumu geliştireyim sporu değil düşünceleri, hayata bakış açısını değiştiren, vücutla düşüncelerin gelişimini sağlayan bir disiplin olduğundan olaya tamamen adapte olmayı gerektiriyor. Hani spor amaçlı gidip “Şimdi içinizden tekrarlayalım: İçimdeki gücü hissediyorum, içimdeki gücü seviyorum” tarzı şeylerle karşılaşınca insan bir garipsiyor. Tekrarlıyım derken moda giremiyorsun, gülesin geliyor, çok da yadırgadım acıkası, şimdi yalan söyleyemeyeceğim.

Ben böyle tuhaf hissiyatlar içerisinde eve girip de “ya anne olaya bak ahahah” falan derken annem ve babamın yoganın zaten buna benzer bir şey olduğunu, içimdeki karmaşık duyguları ancak bu şekilde dizginleyebileceğimi, o bize dedirttikleri şeylerin de bir zaman sonra daha mantıklı geleceğini, hareketleri haldur huldur değil hissederek yapmam gerektiğini falan duyunca bir tuhaf oldum. Acaba onlar benim gerçek anne ve babam olmayabilirler mi? Dedim.

Tüm bu şüphelerimi bir yana bıraktım ve yogaya devam etme kararı aldım. Dedim “Sen mi büyüksün ben mi?!” Şimdi işten vakit bulduğum sürece yogaya gitmeyi planlıyorum ama şu denge problemimi bir çözemedim. Bunun için anne kişisinden yardım almam gerekiyor, sanırım dururken tüm hatlarımın düz, başımın fazla eğik ya da kalkık olmaması gerekiyormuş, öyle bir şeyler yani, çözmem lazım.

Ayrıyetten yapılan yoga ortamının havuz kenarında kenarda gördüğünüz fotoğraftakine benzer bir yer olması, akşam ve dolunay eşliğinde yapılması da çok otantik oldu. İstanbul’da işten çıkınca böyle bir ortam yakalayacak çok bir yer olacağını sanmıyordum açıkçası. Bari yazken böyle açık havada yapabiliyorken doyasıya yapayım dedim ben de.

Eyyy insanlarrr sözüm olsun, bu yogayı hayatımın içinde bir yerlere sokup, o “hocam çok güzel bir ders oldu” deyip hocayı alkışlayan kadından daha sevgi dolu olacağım. İşte bu bloğa da yazıyorum :)

Yok o kadar olamam da, bu yoğunlukta bir yerden başlasak kardır herhalde, umarım. Her neyse…

Ne diyelim May the force be with you!