Spor falan...

Ne kadar çabalarsak çabalayalım bazen böyle boğazımıza bir şey oturuyor sonra hönkürmeye başlıyoruz. Böyle bir bunalım, böyle bir kendi hayatından nefret etme. Ne kadar pozitif olacağım, güçlü olacağım desen boş oluyor işte bazen. İşte o anların panzehirini kendim için keşfettim.

Daha önce başladığım ve kısa bir sürede bıraktığım yoga olayımı hatırlayan var mı içinizden bilmiyorum, işte ona yine başladım sayılır ama olay yogada da değil.

Yani bende değil en azından. Yoga çok fazla dinginlik isteyen ve bedeni yormayan –şu an için en azından başlangıç seviyesinde- sadece azar azar zorlayan ve geliştiren bir ne desem.. disiplin. Ben de daha başlangıç seviyesinde olduğumdan biraz moralim bozuluyor daha denge hareketlerini bile yapamıyorum mesela. Aradaki telkinler ise grupça birlikte olduğumuzdan anlamsız geliyor bana.

Bu nedenle cumartesi günü önce Pazar günkü yogaya da alıştırma olarak fitness bülümüne gittim. Ben seviyorum böyle yürümeler, bisikletler, mekikler, o tuhaf aletler falan. Böyle çıktığımda  pestilim çıkmış oluyor bir rahatlıyorum endorfin falan salgılıyorum bişeyler. Böyle vücudumun çalıştığını hissediyorum sanki daha bir canlanıyor. O nedenle öyle anlamsız anlamsız dakkalarca yürümek bana manasız geliyor demeyin, yapın!

Aslında konu fitness da değil. O değil bu değil ya ne? Ya sı yüzme. Evet Pazar günkü telkinli yogamızdan sonra anne hatunun baskısıyla yüzemeye de gittim. Böyle bir saat yüzdüm.

Şimdi bir saat, 1sa, 60:00 dk., falan şeklinde yazınca hani bi saat dolaştım geldim gibi bir şey sanıyoruz ya değil arkadaşlar değil! Bir saat yüzme bildiğin insanı öldürüyor, nefes nefese bıraktırıyor… Böyle kafa dışarıda etrafı seyreder halde ya da sırtüstü yüzmeden bahsetmiyorum tabi ki. Bildiğin ya serbest ya kurbağa ya da kelebek-ki buna gelemedim çok yoruldum- yüzmeden bahsediyorum burada. Ya bir 15dk yüzdüm nefes nefese kaldım. Hadi 20dk. yapıyım bari dedim baktım azcık açıldım, hadi bari yarım saat olsun azcık durunca bak dinleniyor insan dedim, hadi 45 öyle öyle derken yalan olmasın 55dk. suda kaldım. Ama çıktığımda pilim bitmiş, bacaklarım titrer, karnım zil çalar haldeydim. Gözümden hamburgerler geçiyor ama dizlerim onlara ulaşmak için koşamayacak kadar titriyordu. Naptım ben de yıkanıp çıktım. Sonra bir saat sonra kadar gittim salata yedim onu da tam yiyemedim, kahve aldım onu bile tam içemedim. Zaten fitnesstan karın kaslarım ağrımış, yüzmede pestilim çıkmış mide öğütmüyor : (

Ama moraller nasıl? Süper tabi ki... Hani biraz uykulu tabi ama süper. En azından ağlayamayacak ya da kötü düşünemeyecek kadar yorgunum : ) Ama bloga yazdığımı düşünecek olursak aslında morallenmişim oh oh pek şeker : ) 

Fotoğraflarını da çektim. Cumartesi günü hava oldukça yağışlıydı ben de spora gitmeden bir kahve molası verip, yağmurun dinmesini bekledim. Sizler için havayı ve kahvemi çektim, yağmur-kar-çamur-sel beni sporumdan alıkoyamadı!!

Fotoğrafta istediğim gibi çekememişim bulutları ama gerçekten bulutlu ve sıkıntılı bir hava vardı.

Yavru kedicik –yavru dediğim bildiğin azman- da böyle sokakta mayışmış, yuh o kadar yağmur yağıyor kedi uykuda, yok böyle bir rahatlık : )

Bu arada sağlık için plastik şişe değil cam şişe tüketelim efenim! Bu da odamdan giren sıcacık güneşle beraber parlayan annemin küçük kuzenime boyatıp yeni bir eser çıkardığı cam şişem : P

Pazar günü hava cumartesiye nazaran oldukça şendi, güneşli ama soğuktu. Güneşli oldukça sorun yok! 

Efenim kendime vergiğim kallavi ödülüm ama anca yarısını falan yediğim… Heralde?