Asık olmak ya da olmamak iste asıl mesele bu

Hep derim hayat yaşanacaksa Woody Allen filmleri bohemiası eşliğinde yaşanmalı. Şu an ben yalnız ama bir o şekilde yaşadığımı hayal ediyorum.

Şarkı eşliğinde.

Blog yazılarının son yüzdelik dilimine baktım da herkes yalnız, herkes bedbaht… Sanırım mutsuz ve yalnız olduğumuz için blog yazıyoruz mu acaba dedim? Neyse, bir sevgili bulup çok mutlu günlere adım attığımda da yazmayı bırakmayacağım bunu tahattüt ederim.

Aslında yalnızlık biraz da insanın kendi seçimi… Yoksa tabii ki de bizim de kısmetlerimiz var, taliplerimiz var, olmaz mı?

İnsanın bin bir kulp takıp bıraktığı sevgililerinin evlenip gayet mutlu olması da hoş bir durum değil tabi. Ben ayırılırken hepsine “seni sevecek birini bulmalısın” tarzında yaklaşıyordum. Gerçekten de buldular ama bunu derken, benim bulamayıp yalnız kalacağımı düşünmemiştim. Sanmıştım ki ayrı ayrı ama mutlu takılırız. Demek sorun harbi bendeymiş haha ne hoş di mi?

Şimdi Türkçe radyolarda bir şarkı çalıyor, karşılaştığımızda yalnızsak selam veririz ama yanında biri varsa birbirimizi tanımamış gibi davranalım tarzı bir şey. Yani şimdi karşılaşsak ben yalnız olacağım orası kesin.  Ne yapayım ben yani, bakmayayım mı selam vermeyeyimmi? Off off…

Bu sırada ne eğlenceli şarkı değil mi?

Çevremde şimdi “aa fena değil” dediğim bir çocuk vardı. Baktım gün geçtikçe çocuk benden hoşlanmaya başladı, mesajlar falan. Sonra dedim yok olmayacak, yok yani… Yalnız nasıl kalırım altın anahtarı zaten onun şusu bunun busu demek… Ben de başarıyla yalnız kalıyorum.

Zamanında bir arkadaşım, bana çokoj jestler yapan biri vardı. Şimdi düşünüyorum da baya baya hoşlanıyormuş, nasıl da anlamamışım. Neyse o da bir sevgili buldu zaten şimdi gayet mutlular, nazar değmesin. Yani birinden böyle aman aman hoşlanmadım mı, şimşekler gök gürültüsü olmadı mı hemen arkadaş seviyesine geçiyor. Bundan bir 2-3 sene önce birini görüp bundan iyi eş olur falan diye düşünmek aklımın ucundan bile geçmiyordu. Şimdi herkes patır patır evlenince çok telaşlandım, kendimi daha da yalnız hissettim. “Napıcam şimdi ben?!” modundayım.

İşte siz de öyle size iyi davranan birileri varsa, ki vardır, kıymetlerini bilin yani. Höt höt davranmayın, cilveleşin vesair. Öküz olmayın bi zahmet, sonra yalnız kalıyorsunuz, sonuçları çok acı oluyor. Buluyorlar yani birilerini.

Her ne kadar “evinin bir duvarının benden habersiz çekilen fotoğraflarımın kapladığı bir aşığım olduğunu” hayal etsem de, gerçekten böyle bir şey olmasının kimseyi mutlu etmeyeceğini biliyorum. Beni tedirgin de etmez, sadece üzer. Ben diyorum ki “her insan hayatında adam gibi sevilip sevildiği bir ilişkiyi hak eder.” Kimsenin mutsuzluğu ve çaresizliği size mutluluk getirmiyor.

....

Off şu havada, aşık mı olsak ne?