Konserler ve evet istiyorum evet!

Naber yahu?!!

Hiç ses soluk çıkmıyor kendi kendime mi konuşuyorum acaba diyorum? Acaba??!!

Geçen gün n’oldu Figli Di Madre İgnota adlı bir grubun konserine gittik Bronxda. Gerçi grubun sadece Theme for Paradise adlı şarkısını biliyordum ama “olsundu”. Konser eğlenceli olacaktı. Çünkü böyle kıprık kıprık Balkan Stayla müzik yapan bir gruptu. Hatta bi ara “oturmaya mı geldik bea” tarzı, Türk düğün müzikleri çaldılar çok eğlendik. Omuzlar attık, roman yaptık. Zaten geçen aylarda paso düğün gezdiğimden idmanlıydım. Bir de bildiğim tek şarkıyı bis yaptılar tam şön oldu.

Bu arada “olsundu”  “olmak” fiilinin ne itici bir çekimidir öyle. Zaten sadece kitaplarda rastlarız ve ben her okuyuşumda tiksinirim. Olsundu ne be?!

Ayrıca arkadaşlarınız sevdikleri şarkının gazına kapılıp tango hareketleri yapmaya çalışınca lütfen dalga geçmeyin, insanın hevesi kırılıyor :/

Geçelim.

Bu hafta bir de İstanbul Üniversitesi’nin Bidolufest etkinliği kapsamında Duman konserine gittik. Bizden geçmiş anacıım öyle çoluk çocuk içinde ıkış tıkış konsere gitmeler etmeler. Yahu bizim zamanımızda da bahar şenlikleri oluyordu, Şebnem Ferahlar geliyordu gayet gidip önlerden ya da arkalar bile olsa rahaaatçana izliyoduk. Bu ne kalabalıktır, 5-6 senede bu kadar mı ürenir? Ürenir dedim, çok üremişiz yani.

Duman gayet başarılıydı gibi klasik, “konser izlenimi anlatan blue Jean yazarı” cümleleri kurmayacağım. Ben çok seviyorum Duman’ı hacı. Öyle böyle değil seviyorum. Çok da güzeldi, “Dön ne olur” bile güzeldi. Gönül coverını zaten günde 15 kere dinliyorum, konserde canlı canlı da izledim. Çok seviyorum yahu. Mesela başka sanatçıların şarkılarını dinliyorum bazen diyorum “bu şarkıyı keşke Kaan da söylese Batuhan sololasa.” Neyse ergen hayallerimi burada an itibariyle bırakıp başka konulara geçiyorum.

Hani dedim ya çok düğün oldu, işte o düğünün sahibi arkadaşıma ev gezmesine gittim. Sevgili arkadaşımla beraber fotoğrafta gördüğünüz fajitamsıyı yaptık ama çok leziz oldu. Aslında asıl anlatmak istediğim düğün cdsi. Düğünün ilk anlarına yetişemediğimden,  cdnin açılmasını bir çocuk heyecanıyla bekledim. Bir 5 yıl önce “gamze yakında düğün videolarını neşeyle izleyeceksin” deseler, gerçekten gülerdim. Ama geçen gün yaşadığım heyecanı görseniz, sanırsınız Star Wars yeniden çekilmiş, “Avengers 2” galası beş dakka sonra başlayacak, öyle bir heyecan bende… Neyse meğerse asıl olay düğünün başlarında nikahtaymış ben kaçırmışım. Hiçbir masraftan kaçınmayan, yaratıcılıklarını zorlayan, düşünmekten korkamayan düğün organizatörleri, nikahta evet-evet tasdiğinin gerçekleştiği anı çok sıkıcı bulmuş olacaklar ki arkadaşım masada “evet” dediği anda arkadan Ebru Gündeş’in “evet, istiyorum evet” şarkısını çalıp, bu eveti bir de tasdik ettirmişler. Şakacılar işte. Hani düğünde gerçekleşen aksilikleri önlemek için bir liste hazırlarsam listeme “evet dedikten sonra bir şey çalmayın rica edicem” ibaresini koydurmayı düşünüyordum ki, iş arkadaşımla bunun abartısını konuşa konuşa çok da kötü değilmiş beee moduna geldik. Çünkü bu yaratıcılıkla beraber bizim de ufkumuz açıldı. Acaba şunu yaptıktan sonra arkaya şu şarkıyı mı koysak, şundan sonra şu şarkı birden çalmaya mı başlasa? Aslına evet dedikten sonra şu şarkı daha iyi giderdi gibi düşüncelerle fikre gülmeyi unutup daha da geliştirdik… Sonuçta ne kadar aksilik olursa olsun, kavga-dargınlık olmadığı sürece, düğünler çok güzel şeyler arkadaşlar…